سرمربی پیشین استقلال از نحوه برکناری‌اش گلایه کرد: “با من طوری رفتار کردند که انگار بزرگترین دشمن باشگاه هستم”
به گزارش “لنزسه”، میودراگ بوژوویچ پس از 10 ماه حضور پرفراز و نشیب در فوتبال ایران، صبح امروز تهران را به مقصد صربستان ترک کرد تا مدتی را در کنار خانواده‌اش سپری کند. او که تجربه هدایت دو استقلالِ خوزستان و تهران را در کارنامه دارد، پیش از ترک ایران، در گفت‌وگویی اختصاصی با خبرنگار ما به بیان ناگفته‌هایش از دوران کوتاه حضور روی نیمکت آبی‌پوشان پایتخت پرداخت.
بوژوویچ که سابقه قهرمانی با ستاره سرخ بلگراد در لیگ برتر صربستان و هدایت این تیم در لیگ قهرمانان اروپا را در کارنامه دارد و با روستوف روسیه نیز فاتح جام حذفی شده، ابتدا در استقلال خوزستان عملکرد قابل توجهی از خود برجای گذاشت تا جایی که کاندیدای هدایت تیم امید ایران و استقلال تهران شد. او در نهایت تصمیم گرفت به جمع آبی‌های پایتخت بپیوندد، اما دوران کاری‌اش در این باشگاه تنها 56 روز به طول انجامید؛ مدتی که به گفته خودش در مسیر پیشرفت بود اما ادامه پیدا نکرد.
این مربی یوگسلاو طی 21 هفته حضور روی نیمکت استقلال خوزستان، پیروزی‌های مهم و خاطره‌انگیزی به دست آورد و اولین شکست را به استقلالِ جواد نکونام و پرسپولیسِ گاریدو تحمیل کرد. با این حال، مشکلات مالی و بی‌توجهی مدیران باشگاه به نوتیس‌های او که به گفته بوژوویچ هنوز هم پابرجاست، منجر به فسخ قراردادش شد.
بوژوویچ در شرایطی که آماده بازگشت به کشورش بود، پیشنهاد هدایت استقلال را دریافت کرد و چالش سختی را پذیرفت؛ هدایت آبی‌پوشان تنها یک روز قبل از دربی برگشت. او کمتر از 24 ساعت پیش از این دیدار حساس قراردادش را امضا کرد و بدون انجام حتی یک جلسه تمرینی راهی اردو شد. پس از دربی نیز بلافاصله دو رویارویی دشوار برابر النصر عربستان در انتظار او بود که همین فشردگی مسابقات باعث شد نتواند تیمش را به خوبی آماده کند و در نهایت پس از 9 بازی بدون برد از هدایت استقلال کنار گذاشته شد.
این مربی صرب در حالی از سمت خود برکنار شد که پس از مسابقه با هوادار تهران، دو جلسه تمرینی را نیز برگزار کرده و تیمش را برای مسابقه جام حذفی آماده می‌کرد، اما ناگهان چهارشنبه شب هفته گذشته خبر پایان همکاری‌اش با آبی‌پوشان در رسانه‌ها منتشر شد.
خبرنگار لنزسه پیش از پرواز بوژوویچ با او به گفت‌وگو نشست که بخش‌هایی از این مصاحبه را در ادامه می‌خوانید:
دوران 56 روزه در استقلال چطور بود؟ خیلی شاداب و خوب.
فکر می‌کردید بدون برد تمام شود؟ طبیعتاً نمی‌توانستم تصور کنم، ولی اگر به نتایج نگاه کنیم، پیش از من هم این نتایج رقم خورده بود و ما زیاد از آن فاصله نگرفتیم. از نظر تاکتیکی عملکرد رو به رشدی داشتیم. برای مثال، ما بازی مقابل فولاد را در شرایطی واگذار کردیم که حریف فقط یک پنالتی زد؛ آن هم پنالتی‌ای که درست نبود و کارشناسان آن را رد کردند. استقلال قبل از حضور من هم مقابل ذوب‌آهن و خیبر سه گل خورده و در دور رفت به پرسپولیس باخته بود؛ پس این نتایج صرفاً مختص من نبود.
شما فاصله کمی با اولین برد مقابل فولاد داشتید، اما انگار آن پنالتی دوباره روی روند تیم‌تان تأثیر گذاشت. قطعاً همینطور است. به نظرم بازی با فولاد با آن اشتباه به یکباره برگشت و باید نتیجه آن بازی را فارغ از همه مسابقات بدانیم، همچنین دیدار با هوادار. در آخرین بازی من با استقلال، داورانی که با وی‌ای‌آر سر و کار داشتند، به آن شکل که باید قضاوت نکردند. شاید در این مقطع هر کسی حرف‌های من را بشنود، فکر کند بهانه‌جویی می‌کنم ولی قضاوت و نتیجه آنطور که حق ما بود، رقم نخورد.
یک اتفاق عجیب در صحبت‌های شما در زمان سرمربیگری در استقلال، عدم اشاره به مصدومان و صحبت نکردن درباره غایبان پرشمار بود. علت خاصی داشت؟ قطعاً نبود مصدومان در کنار ما روی روند کار تیم اثر داشت، اما هر کسی که در فوتبال نباشد، باید بدون او هم کار انجام شود؛ آن هم در تیم بزرگی مثل استقلال. من از آن دسته مربیانی نیستم که دنبال توجیه بگردم و خودم را پشت سر بازیکنان مصدوم پنهان کنم. استقلال به‌عنوان یک باشگاه بزرگ نباید به مصدومیت هیچ بازیکنی وابسته باشد. باشگاهی که نتواند این کار را انجام دهد، ضعف دارد و یعنی نتوانسته خودش را از وابستگی به برخی بازیکنان رها کند.
برنامه مدیران باشگاه استقلال در زمان مذاکره با شما برای هدایت این تیم چه بود؟ زمانی که آمدم، به من گفته شد اولویت اصلی استقلال رسیدن به موفقیت در جام حذفی است. من هم به همین شکل کل شرایط را پذیرفتم چون فرقی نمی‌کرد استقلال ششم یا نُهم لیگ شود. ما تمام توجه خودمان را معطوف به جام حذفی کردیم ولی دقیقاً در آستانه نخستین مسابقه جام حذفی به یک شیوه تقریباً زشت برکنار شدم. بعد از بازی با هوادار حتی دو نوبت تمرین را برگزار و بازیکنان را آماده مسابقه جام حذفی کردم ولی به یکباره در یک سایت خواندم که برکنار شده‌ام!
از این نحوه قطع همکاری باشگاه با خودتان ناراحت نشدید؟ من به استقلال نیامدم که چیزی را به سرقت ببرم و همیشه به این باشگاه افتخار می‌کنم ولی حداقل این شانس باید به من داده می‌شد با بازیکنانم، تمام اعضای کادر فنی تیم و افرادی که در باشگاه مشغول به کار هستند، خداحافظی کنم، اما طوری برکنار شدم که گویی بزرگترین دشمن باشگاه استقلال هستم! نمی‌دانم چرا با من اینطور رفتار شد.
پس از اینکه متوجه برکناری در رسانه‌ها شدید، از باشگاه با شما تماس گرفتند یا جلسه‌ای برگزار شد؟ تلاش کردند تا این کار انجام شود، اما من رد کردم چون نمی‌خواستم با کسی از باشگاه در تماس باشم، چراکه به نظرم کارشان به این شکل زیبا نبود. حالا من از شما سؤال دارم. نباید اجازه می‌دادند از اعضای باشگاه و اعضای تیم و بازیکنانم خداحافظی کنم؟ در حالی که این اجازه به من داده نشد و واقعاً از این اتفاق ناراحت هستم.
با این شرایطی که در استقلال تهران دیدید، اگر در استقلال خوزستان می‌ماندید، بهتر نبود؟ نه. اصلاً.
چرا؟ چون من برای بازیکنانم می‌جنگیدم و آنها علاقه‌مند به شرایط موجود از نظر مالی و پشتیبانی نبودند. مطمئنم همین الان هم بازیکنان استقلال خوزستان مشکلات زیادی دارند و هنوز در فکرشان هستم. از طرف دیگر وقتی من با استقلال خوزستان قطع همکاری کردم، هیچ پیشنهاد یا حتی صحبت کوچک از سوی باشگاه استقلال تهران با بنده نشده بود.
بسیاری از صفحات هواداری استقلال در دوران حضورتان در این تیم، می‌گفتند که برخی بازیکنان کم‌کاری می‌کنند تا شما موفق نشوید. خودتان شاهد چنین اتفاقی بودید؟ نه، اصلاً این حرف‌ها واقعیت ندارد. این موضوع کذب است. رابطه من با بازیکنان بسیار حسنه و خوب بود و هنوز هم خوب است. به‌خاطر آنهاست که می‌گویم باید با خداحافظی از استقلال می‌رفتم، نه آن شکل نادرست که در رسانه‌ها متوجه شدم و دیگر بازیکنانم را ندیدم.
آخرین پیام شما برای مردم ایران… من با مردم ایران خداحافظی نکردم و هرگز این کار را نمی‌کنم. انسان اگر بخواهد قلبش را از جایی بکند و برود، خداحافظی می‌کند، اما من چنین کاری انجام نمی‌دهم.